Iedereen oordeelt over elkaar. Zodra je iemand ziet begint het al. “wat heeft die nou weer aan?”, “wat een slechte moeder als ze zo schreeuwt tegen haar kind?” of “die is dik”. Dit gebeurd vaak onbewust want de gedachten zijn er voordat je het doorhebt. Het wordt alleen vervelend als we er een waarheid aan koppelen. “Die is dik dus die zorgt slecht voor zichzelf”of “zij zit in een rolstoel dus kan niks”. We denken dat dit oordeel waar is en echt iets zegt over de ander. En we oordelen wat af met z’n allen. Alles wat afwijkt van ons eigen gedrag of uiterlijk krijgt een oordeel.

Niet zoals jij.

Want ja, ze zijn niet als jij. Jij zou nooit die jurk dragen of je haar zo laten knippen. Jij zou nooit scheiden maar vechten voor je huwelijk. Dus het is gek dat een ander dat niet doet. Dat is toch logisch in jouw ogen?

Zo ook mensen met een beperking of handicap. Zij vallen op, want vaak kun je aan het uiterlijk iets zien dat afwijkt van de “norm” of hebben ze op motorisch gebied problemen. Mensen kijken en hebben snel een oordeel klaar. Ze worden al snel als “dom”, “niet van waarde” of “anders”gezien. Ze worden onderschat in hun kunnen, vaak puur beoordeeld op de buitenkant. In de westerse wereld staan ze dan ook vaak buiten de maatschappij.

Maar als je zelf dik bent, zul je er niet snel over oordelen bij een ander. Als je zelf geen werk hebt, zul je meer begrip hebben voor een ander die in hetzelfde schuitje zit. En als je zelf ziek of beperkt raakt, kun je pas zien hoe anderen naar je kijken en je behandelen. Want dan zit er een verhaal achter. Achter elk oordeel zit een kant die je niet kent. Moet de ander echt hetzelfde leven als jij? Wat weten nu eigenlijk echt van een ander zijn leven? Mogen we daar wel over oordelen? Eigenlijk zeg je alleen maar, “ik zou het anders doen”.

Zijn wie je bent

Iedereen heeft zijn eigen manieren en eigenschappen die maken wie hij/zij is. We zitten allemaal anders in elkaar. Je genen, opvoeding, smaak, interesses, eigenschappen, talenten en ook het pad wat iedereen loopt. Je kunt niet in de schoenen van een ander staan. Je kunt er wat van vinden, maar zij doen de dingen op hun eigen manier. Zij zijn niet jou en jij niet hun. En uiteindelijk zoeken we allemaal naar hetzelfde. We willen liefde van de mensen om ons heen. We willen allemaal geaccepteerd worden en met respect behandeld. Gewoon voor wie we zijn en wat we doen. Ook als jij het anders zou doen.

Liefs Marijke