Een trauma kan ontstaan als er een schokkende gebeurtenis plaatsvindt en deze gebeurtenis niet goed verwerkt wordt. Het kan zijn dat je emotionele pijn hebt omdat je iemand hebt verloren, een trauma hebt opgelopen door een scheiding, geweld of verwaarlozing of door een gebroken hart in de liefde. Maar ook, niet gezien of gehoord worden, kan onder deze noemer vallen. Ook is er de fysieke trauma in de vorm van blessures, ziektes, wonden enz.

Een hooggevoelig persoon heeft de neiging om alles op te zuigen en heeft daarom sneller de neiging een trauma te ontwikkelen dan een niet-hooggevoelig persoon. Het is zelfs zo dat een hooggevoelig kind één van de ouders kan spiegelen. Zo kan het kind zichtbaar opstandig of afwijkend gedrag vertonen, als gevolg van een onverwerkt trauma van één van de ouders. Het kind laat dan via zijn eigen gedrag het trauma van de ouders zien. Zo kun je stellen dat een trauma kan worden doorgegeven aan je kinderen als het niet verwerkt wordt. 

Voorbeelden van emotioneel trauma:

• Je bent mishandeld
• Je hebt een (ernstig) ongeluk meegemaakt
• Je hebt een brand of ander natuurgeweld meegemaakt
• Je hebt te maken gehad met seksueel misbruik
• Je hebt iemand verloren
• Je hebt een scheiding door-of meegemaakt
• Je hebt te maken gehad met geweld of verwaarlozing

Wat kunnen kenmerken zijn van leven met een trauma?

• Lichamelijke klachten, woede, schaamte, hyperactiviteit, slecht contact met vrienden en familie
• Nachtmerries, concentratieproblemen, het steeds opnieuw herbeleven van de gebeurtenis
• Prikkelbaarheid, zich onbegrepen en miskend voelen, spanningsklachten, schrikachtig-, dromerig-, of teruggetrokken gedrag
• Isolement, relatieproblemen, problemen op het werk, alcohol-/drugsmisbruik
• Verlatingsanst of bindingsangst, verminderde schoolprestaties bij kinderen, opvallende gedragsveranderingen

Trauma's kunnen je mentale gesteldheid totaal lamleggen in de vorm van angsten, paniek, piekergedachten of depressies. Je kunt zo vast zitten in een gevoel van overleven, dat dit grote belemmeringen kan geven in het dagelijks leven. 

Trauma en hooggevoeligheid

Hooggevoelige personen ervaren trauma's vaak heftiger aangezien ze intenser voelen en meer moeite hebben met het verwerken van pijn en verdriet. Het lijkt alsof alle antennes gericht zijn op het trauma en dit ervoor zorgt dat er geen ruimte is voor genieten en ontspannen. Vaak is het trauma iets wat al komt uit de kindertijd. Aangezien hooggevoelige kinderen het moeilijk vinden om hun gevoelens te delen en meer gericht zijn op hun ouders als zij met leed rondlopen, kan het zijn dat zij dit zelf wegstoppen. Ook kan het zijn dat ze over-allert worden naar hun omgeving omdat zij zich onveilig voelen. Als ze niet hebben gekregen wat ze nodig hadden, kan dit een trauma worden op langere termijn. Ze hebben zich aangepast naar hun werkelijkheid van dat moment. Dat ze er niet toe doen, niet belangrijk zijn, geen grenzen leren aangeven, angsten ontwikkelen, gevoelens wegstoppen, emoties of mensen vermijden enz. Dit kunnen ze dan meenemen naar hun volwassen leven. Dan staan ze nog steeds in een overleefstand en werken de filters van de hersenen niet volledig waardoor ze continue op scherp staan. Bij een beetje meer stress of tegenslag merken ze dat het teveel wordt en belanden ze in een overprikkeling of emotionele staat. Ze zijn naast hooggevoelig tevens OVER-gevoelig geworden. 

Verwerken

Velen gaan dit trauma pas verwerken als er meer ruimte voor is op latere leeftijd of als ze zodanig vastlopen dat ze het wel aan moeten kijken. Er kunnen ook continue triggers zijn in het leven die het trauma weer naar boven kunnen halen, als je dan weer in het kind-stuk schiet, voelt het alsof je het trauma weer doorleeft. Het kan pas veranderen als je dit trauma aankijkt en beseft dat je nu wel veilig en volwassen bent, en niet meer het kind van toen. Hier heb je vaak hulp bij nodig, want met begeleiding ga je met kleine stapjes het trauma door, zonder dat je er teveel in vast komt te zitten. Als je een heel leven al een trauma meedraagt, heeft dit tijd nodig om te verwerken. Het kan een zwaar proces zijn omdat je teruggaat naar je trauma en gaat herbeleven. Hierdoor kun je het vaak wel beter een plekje geven zodat er meer ruimte komt voor innerlijke rust. Niet iedereen is gebaat bij teruggaan naar het trauma, het kan ook goed mogelijk zijn om in het hier en nu te blijven en te kijken naar hoe je nu je leven aan kunt passen, zodat het wel voor je werkt zonder dat je telkens door triggers wordt overvallen. Het is een persoonlijk proces aangezien het trauma ook erg persoonlijk is. Niemand kan voor jou bepalen hoe je met het trauma omgaat en deze verwerkt. Dus voel goed wat jij nodig hebt, naar welke therapeut jij wilt gaan of welke alternatieve therapie je wilt proberen. 

Liefs Marijke