Een beladen onderwerp waar liever niet over gesproken wordt. Toch wil ik dit onderwerp onder de aandacht brengen. Welke standpunt je ook inneemt, het is allemaal goed!

“Een leven zonder liefde is geen leven, alleen maar een bestaan” heb ik wel eens ergens gelezen. Prachtige zin die zo duidelijk omschrijft waarom liefde ervoor zorgt dat we echt voelen dat we leven. Mensen in een depressie of met een angststoornis hebben de neiging om alleen maar te bestaan. Ze voelen de liefde niet meer. Niet voor zichzelf en ook niet voor de mensen om hen heen. Ze zijn simpelweg aanwezig zonder gevoel. Door een gebrek aan liefde worden ook de gelukshormonen niet meer aangemaakt. Dat maakt dat veel mensen afhankelijk worden van anti depressiva die dat hormoon op een on-natuurlijke manier toch aanmaakt.

Antidepressiva beïnvloeden de overdracht van prikkels tussen zenuwcellen door neurotransmitters, ook wel de neurotransmissie genoemd. De meeste antidepressiva zijn neurotransmitteragonisten die de beschikbaarheid van serotonine en/of noradrenaline in de hersenen verhogen.

Er zijn meerdere onderzoeken gedaan naar de werking van anti depressiva en er is nog steeds een groot grijs gebied rond deze medicijnen. De meningen zijn soms sterk verdeeld en ook de werking is niet hetzelfde bij mensen. Hetzelfde merk en dosis kan een totaal verschillende werking hebben bij twee verschillende personen.

Emoties onderdrukken

Over het algemeen is er wel bekend dat de anti depressiva emoties kan onderdrukken door bepaalde hormoonwaarde te laten stijgen. Het geeft een “vlak” gevoel in emoties omdat de piek weggenomen is. Maar hierdoor is ook de piek van liefde weg, waardoor het leven soms alsnog kan voelen als alleen maar bestaan in plaats van voluit leven. Het is ook moeilijk als je jezelf zo verliest in angst of zo weinig vreugde ervaart dat al je gelukshormonen hierdoor niet meer worden aangemaakt. Om dan nog liefde te voelen is extra moeilijk. Het is niet gek dat mensen massaal op zoek zijn naar een andere vorm van aanmaken van deze gelukshormonen.

En dat is niet alleen in de vorm van medicijnen. Ook yoga, meditatie, sporten, therapieën, alternatieve medicijnen, verslaving zoals drugs, eten of alcohol kunnen zorgen voor aanmaak van gelukshormonen en geven een tijdelijk gevoel van geluk. Als hiervan afhankelijk gaat worden, werkt het net als een anti-depressiva, want je hebt het “nodig” om jezelf lief te vinden en gelukkig te voelen. Het werkt verslavend en op deze manier zoek je het geluk buiten jezelf.

Het is dus een hele kunst om deze hormonen zelf aan te maken zonder een middel van buitenaf te gebruiken. Het vraagt inzicht en bewustzijn om duidelijk te krijgen waarom je deze hormonen zelf niet aan kunt maken en hoe je jezelf weer gelukkig kunt voelen zonder allerlei middelen of andere mensen nodig te hebben. Zo zal je onder andere je je emoties en gevoelens onder de loep moeten nemen. Want anti depressiva kan zeker helpen om de heftigheid van de emoties weg te nemen, maar het neemt niet de oorzaak weg van deze emotionele uitbarstingen. 

Stoppen met anti depressiva

Eenmaal aan de anti depressiva is het ook een grote uitdaging om hier weer vanaf te komen. Je bouwt een spiegel op die de piek genoeg onderdrukt. Als die eenmaal bereikt is moet je deze onderhouden om de piek niet weer te voelen. Mocht je eenmaal toch willen stoppen met de medicijnen, komt deze piek weer tevoorschijn, wat dus kan betekenen dat het in alle hevigheid terugkomt. Daar schrikken mensen vaak zo erg van, dat ze alsnog weer aan de pillen willen om deze te onderdrukken. Daarmee blijven veel mensen een leven lang aan deze medicijnen.

Daarbij kan het ook zijn dat ze de piek uiteindelijk toch door de medicijnen heen gaan voelen. Dit kan er dan voor zorgen dat ze meer van het middel nodig hebben om deze piek alsnog te onderdrukken. Je onderdrukt dus je hele emotionele welzijn. Je vlakt af, je krijgt bijwerkingen van de medicijnen, maar de oorzaak sluimert nog wel onderliggend door. 

Het is alsof je de bekende bal onder het water blijft drukken. En je lichaam moet erg veel moeite doen om deze bal onder water te blijven houden zodat hij niet omhoog springt. Vermoeiend dus, en hard werken voor lichaam en geest. Mijn inziens is het is beter om de oorzaak te zoeken en deze bij de wortel aan te pakken. 

Liefs Marijke