De pubertijd is al een hele heftige periode voor kinderen. Er gebeurd zoveel in het lichaam van een puber. Hormonen gieren door het lijf. Ze worden zelfstandig en onafhankelijk. Het lijkt alsof ze jouw als ouder niet meer nodig hebben.

Het is voor ouders al lastig om met een puber om te gaan, maar een hooggevoelige puber hebben, vraagt nog wat extra aandacht. Een hooggevoelige puber zit namelijk echt in een tweestrijd met zichzelf. Aan de ene kant zijn ze zelfstandig aan het worden, maar aan de andere kant hebben ze hun ouders nog zo nodig. Ze willen je toelaten, maar bouwen tegelijkertijd een muur om zich heen. Ze weten vaak wel dat ze hooggevoelig zijn, maar willen hier niet meer over praten met hun ouders of anderen. Ze moeten vooral stoer zijn.

Heftige emoties

Alle emoties voelen ze heftiger en er zullen gegarandeerd meer emoties zijn in de pubertijd. Daarbij is de pubertijd een periode van ontdekken wie ze zijn en ook van verliefdheid en hun seksualiteit ontdekken. Ook hierin kunnen ze zichzelf soms kwijtraken. Het verdriet van een verkering die uit gaat is veel intenser, maar ook vriendschappen worden onder de loep gelegd en kunnen flink wat emoties met zich meebrengen. Ze zullen meer gaan uitproberen maar daarentegen is er ook extra angst om dat te doen. Want eigenlijk voelen ze van binnen onzekerheid bij alles wat ze doen, maar dat mag de buitenwereld niet zien.

Ze willen vooral ergens bij horen en gaan zich daardoor vaak anders voordoen dan ze zich voelen. Gevoeligheid voelt niet oké in de pubertijd, en ze vallen juist op als ze te gevoelig zijn wat de kans op nergens bij horen kan vergroten.

Ook grenzen voelen en aangeven is extra lastig als ze in deze fase van het leven zitten. Ze schamen zich sneller en durven bij leeftijdsgenootjes niet aan te geven als ze iets niet leuk vinden. Maar thuis komt de opgebouwde frustratie er alsnog uit. Ze weten niet goed wat ze hiermee moeten waardoor ze soms zomaar een woedeaanval krijgen of in huilen uitbarsten. Ze doen dingen om mee te kunnen doen, maar dit gaat regelmatig tegen hun gevoel in. Maar zichzelf uitspreken is “gevaarlijk”, want wat zullen anderen van je vinden???

De buitenwereld

Ze raken nog meer gericht op de buitenwereld en denken dat het leven voornamelijk “daar”, dus buiten zichzelf afspeelt. Ze luisteren hierdoor vaak slechter naar hun intuïtie. Ook al voelen ze die wel heel duidelijk. Ze passen zich makkelijker aan, doen zich beter voor, zijn enorm lui maar supergevoelig als je daar wat van zegt.

Het is een periode waarbij de gevoeligheid grotendeel genegeerd wordt of onhandig is. Deze eigenschap proberen ze vaak weg te drukken, want het is niet fijn om op te vallen als gevoelig kind en om je emoties zomaar te delen met iedereen. Ze schamen zich sneller en zijn ook kritischer op zichzelf. Ze moeten ook wel moedig zijn want ze gaan naar een andere, vaak grotere, school en moeten zich aanpassen aan nieuwe leerlingen, leerkrachten en regels. Ze moeten zelfstandig een lange weg afleggen naar deze school. Ze moeten opeens al die lichamelijke veranderingen ondergaan en dat gaat ook niet zonder slag of stoot. Meisjes gaan menstrueren en jongens krijgen de baard in de keel en haargroei in het gezicht.

Het is de meest veranderlijke periode in het leven van een kind. Het lichaam maakt zich klaar voor de volgende fase. En in die fase komt de gevoeligheid vaak weer meer om de hoek kijken.

Opvallende kenmerken hooggevoelige pubers:

• Slechtere concentratie
• Vaak een laag of negatief zelfbeeld
• Faalangstig en bang om fouten te maken
• Perfectionisme, de lat hoog leggen voor zichzelf
• Kwetsbaarder
• Vaak meer gericht op talen en creatieve vakken en minder op de exacte vakken
• Meer frustraties, zorgen en piekeren

Het is dus extra fijn als iemand je ziet en hoort. Dat je al die prikkels ergens kan ventileren. Dat je een plek hebt om bij te komen en jezelf kan zijn. En vooral om je te uiten. Ouders, een broer of zus, vriendin, buren, wie dan ook. Het is belangrijk dat de gevoeligheid er mag zijn.

Dat ze juist door deze gevoeligheid goed kunnen voelen wat goed is voor ze. Dat ze met het oog voor detail opdrachten goed kunnen maken. Dat ze hun grenzen mogen aangeven, en vooral ook mogen voelen. Dat emoties er mogen zijn en ze juist willen helpen. Dat ze deze gevoeligheid gaan zien als mooie eigenschap in plaats van lastig.

Liefs Marijke