Coaching, cursussen, therapieen...dit alles vraagt veel maatwerk. Want wat vaak vergeten wordt is dat geen enkel mens hetzelfde is. Trauma's, opvoeding, omgevingsfactoren, mindset, genen, dit alles is heel bepalend hoe je op latere leeftijd met situaties omgaat. Wat je uit een boek geleerd hebt op school, geldt voor de gemiddelde mens. Maar als je iemand echt wilt helpen, is maatwerk nodig. Volledig gericht op het verhaal, de eigenschappen en mindset van de persoon voor je. Dat staat nergens in een boekje geschreven. 

Ik had gister een gesprek met mijn oudste dochter over de film freedom writers. Bij haar op school was namelijk een lerares die de film had gezien en ook in haar klas gebruik wilde gaan maken van schriftjes. Hierin kunnen kinderen opschrijven wat ze maar willen over hun leven. Ze gaat ze lezen zonder dat ze weet van wie het verhaal is, want ze hoeven hun naam er niet bij te zetten.

Soms kan voor jezelf kiezen moeilijk zijn. Vooral als er andere mensen bij zijn betrokken die je dan teleur kan stellen. Mijn oudste dochter (bijna 15 jaar) en ik zijn vorig jaar op vakantie gegaan naar Lanzarote.  Ze wilde zo graag een keer met het vliegtuig en doordat we een dochter hebben met hersenschade, zal vliegen als gezin niet snel lukken.

Oke, daar gaan we dan. Nu ik heb gezegd dat ik meer ga delen over mijn uitdagingen in het leven, ga ik dit ook aan. Maar daar zijn AL die stemmetjes weer die er wat van vinden. Want wat als anderen dit straks lezen? (Ja, dat is dus wel de bedoeling met deze blog, dat mensen hem lezen ;) En wat als ze er iets van vinden? Ja, dat blijft spannend als je iets deelt. 

We leven in een wereld waar snelheid de norm is en we het drukker hebben dan ooit. Voor hooggevoelige personen is het een moeilijke wereld om nu in te verkeren. Want er is weinig ruimte voor gevoeligheid. De prikkels zijn enorm, de verwachtingen nog meer. Er is weinig hersteltijd, want we moeten nog van alles. De druk is hoog!! 

Hooggevoeligheid en hoogsensitief zijn twee termen die los van elkaar gebruikt worden. Sommige mensen maken ook onderscheidt tussen deze twee termen. In mijn ogen betekenen ze hetzelfde maar wordt het in België meer hoogsensitief genoemd en in Nederland vaker hooggevoelig. Hierdoor is er verwarring gekomen over de verschillende termen.

Het lichaam geeft regelmatig aan via een klacht of blessure, oververmoeidheid, burn out of zelfs een ziekte dat het gehoord wil worden. De meeste mensen zijn niet heel goed in het luisteren naar hun lichaam waardoor het regelmatig gaat schreeuwen door meer pijn toe te voegen. We hebben nooit goed geleerd om te voelen. We hebben geleerd om met ons hoofd te beredeneren, analyseren en oplossingen te vinden voor een "probleem". Die overigens ook gemaakt worden door datzelfde denken. Volgens mij heet dit het bekende "in cirkeltjes denken".

Wie heeft ze niet, die zeurende nagatieve gedachten die niks goeds met je voor lijken te hebben. Ze vertellen je dat je het niet goed doet/kan, dat je niet leuk bent, niet van waarde, er niet goed uitziet of dat je faalt in hetgeen wat je doet...kortom, ze zijn totaal niet helpend!

Zelf heb ik bijna 2 jaar in een burn out gezeten, en daarmee was ik er eigenlijk nog niet. Toen het beter met mij ging was daar ook nog een hersteltijd die erachter aan kwam. Een periode waarin al mijn inzichten en alles wat ik geleerd had van mijn burn out een plek moest gaan krijgen in mijn dagelijks leven. Ik kan achteraf zeggen dat deze burn out mij veel gebracht heeft, het heeft mij doen stilstaan bij mijn leven en vooral bij wat er niet werkte. Naar aanleiding van mijn eigen burn out heb ik een aantal tips die ik wil delen. Haal eruit wat voor jou werkt, want elke burn out is anders en wordt ook anders ervaren. Wat voor de één wel werkt, kan voor de ander totaal niet werken. En uit ervaring weet ik dat al die goed bedoelde adviezen heel lief zijn maar dat je echt je eigen weg mag gaan volgen. Ook ik ben met regelmaat weer teruggevallen omdat ik niet goed luisterde naar de signalen van mijn lichaam. Het is een heel proces waar je doorheen gaat, neem die tijd. Hoe lang dat voor jou ook mag duren. 

Als je veel prikkels binnenkrijgt waardoor je gestrest raakt, merk je vaak ook dat je angsten kunnen toenemen. En bij meer rust is de angst vaak ook minder. Het zenuwstelsel is hard aan het werk als je veel prikkels tot je krijgt. Je stresshormonen gaan aan het werk en je adem gaat hoger en sneller. Ook zet je meer spanning op je spieren. Dit alles kan ervoor zorgen dat je angst groeit. En soms zo erg groeit dat je een angst of paniekaanval kan krijgen. De druk in je hoofd wordt groter en groter omdat je de energie omhoog knijpt en hier vasthoudt. Je raakt het gevoel met je lichaam kwijt en kan alleen nog maar doemdenken. Het voelt alsof je geen controle meer hebt over je lichaam en geest en dat ze een eigen leven gaan leven. 

Wie bekend is met angst en paniek zal herkennen dat je een angst voor de angst kan ontwikkelen. Ook ik ben hiermee bekend. Je hebt in een situatie zoveel angst gevoeld dat je in een volgende, soortgelijke, situatie bang bent dat weer te voelen.

Heel herkenbaar voor het leven van tegenwoordig. Ik moet nog even dit, en wil dat...we moeten en willen behoorlijk wat in ons dagelijks leven. Er is bijna geen ruimte meer voor de flow die van binnenuit wil komen.