Soms kan voor jezelf kiezen moeilijk zijn. Vooral als er andere mensen bij zijn betrokken die je dan teleur kan stellen. Mijn oudste dochter (bijna 15 jaar) en ik zijn vorig jaar op vakantie gegaan naar Lanzarote. Ze wilde zo graag een keer met het vliegtuig en doordat we een dochter hebben met hersenschade, zal vliegen als gezin niet snel lukken.
Hierdoor hebben wij de keuze gemaakt om met z'n tweeen op vakantie te gaan. We hebben enorm genoten en zulke mooie herinneringen gemaakt samen. Het plan was dat dit eenmalig zou zijn, maar al snel kriebelde bij beide weer het verlangen om weer te gaan. En dus hebben we weer een reis geboekt, nu naar Gran Canaria.
Het moeilijke van deze keuze is, dat ik mijn man achter laat met de zorg voor onze jongste dochter en hond. Hij kan niet mee. Door de zorg en begeleiding van onze jongste dochter moet er één van ons thuisblijven. Met een dochter van 15 jaar op vakantie gaan is voor een vader dan toch anders. Vooral als je samen een kamer en bed deelt. Dus de keuze voor hem om thuis te blijven was snel gemaakt.
Toch voel ik een schuldgevoel. Ik ga mega genieten en kan thuis even helemaal loslaten, wat enorm waardevol is voor mij. Maar het liefst willen we gewoon als gezin van vier op vakantie. Samen met twee gezonde kinderen die zichzelf kunnen vermaken op het resort. Zoals de meeste mensen doen. Voor ons is dat anders, wij hebben niet twee gezonde kinderen wat alle keuzes in het leven anders maakt. De uitjes zijn aangepast en worden vaak in tweetal gedaan. Het werkt voor ons, maar ideaal is het niet altijd. En gezellig ook niet. We maken er het beste van, ondanks het schuldgevoel en de teleurstelling.
Liefs Marijke
Reactie plaatsen
Reacties