Ik denk dat alle hooggevoelige mensen het wel kennen, het gevoel van afwijzing. En daarbij hebben veel hooggevoelige mensen sneller last van dit gevoel. Een blik, woorden, kritiek (zowel positief en negatief), een opmerking, het lijkt allemaal harder binnen te komen en ze betrekken het vaak op zichzelf. Al snel speelt het gevoel dat ze het niet goed doen of dat ze iets verkeerd hebben gedaan. Maar is dit wel de echte waarheid? Of zien en horen hooggevoelige mensen het alleen zo?
Is het waar?
In principe is afwijzingsgevoeligheid namelijk geen kenmerk van hooggevoeligheid. Vaak is het een gevolg van iets dat je in je jeugd hebt meegemaakt. Als kind heb je misschien aangenomen dat je niet goed genoeg was omdat je geen hoge cijfers haalde. Of je voelde je afgewezen als jij niet op een feestje uitgenodigd werd en dacht dat je niet leuk genoeg was. Een vriendje die het met je uitmaakte terwijl jij dacht dat het goed zat. Maar ook ouders die er (emotioneel) niet voor je konden zijn. Ziek en zeer van ouders of broertjes/ zusjes dat ervoor zorgt dat je minder aandacht kreeg. Er zijn vele kleine en grote voorbeelden te noemen die ervoor kunnen zorgen dat je het gevoel hebt dat je afgewezen werd.
Overlevingsstrategie
En als je één van deze of andere situaties hebt meegemaakt in je jeugd is het niet verwonderlijk dat er een overlevingsstrategie is ontstaan. Je wilt de pijn van de afwijzing niet nogmaals voelen dus doe je er alles aan om dit gevoel niet meer te hoeven voelen. Van vermijden tot jezelf sterk maken, van overschreeuwen tot pleasegedrag. En wat daarbij vaak gebeurd is dat je jezelf gaat afwijzen voordat een ander dat kan doen. Dat kan je doen door streng voor jezelf te worden bij fouten, extra te letten op wat je doet en zegt, piekeren, zorgen maken, veel evalueren na een afspraak met iemand, jezelf kleiner maken dan een ander of juist groter, negatief tegen en over jezelf praten en ga zo maar door.
Omgaan met afwijzingsgevoeligheid
Hoe kan je dan het beste omgaan met het gevoel van afwijzing? Want als dit dus al vanaf je jeugd een patroon is, kan je dit niet zomaar veranderen. Dat heeft tijd nodig en inzichten in je patronen.
- Probeer er achter te komen wanneer je de afwijzing voelt/ ervaart. Zijn er specifieke mensen of situaties waarbij je dit meer ervaart?
- Ervaar wat er gebeurd als je de afwijzing voelt. Wat is je gewoonte op dat moment, vluchten, pleasen, bevriezen enz?
- Laat de gevoelens van afwijzing toe en blijf erbij, wees mild voor jezelf en weet dat je getriggerd bent in een kinddeel van jezelf.
- Spreek jezelf uit als de situatie dit toelaat. Zeg tegen de ander dat je je gekwetst voelt door wat ze doen of zeggen. Wijs de vinger niet naar de ander maar blijf je uitspreken vanuit je eigen gevoel.
- Schrijf in een dagboek op wat je trigger was en wat je hierbij voelde. Zo kan je teruglezen wanneer het voor komt en of er een verandering plaatsvind naarmate de tijd vordert.
Liefs Marijke
Reactie plaatsen
Reacties